Malarz, rysownik, grafik, jeden z najwybitniejszych artystów Młodej Polski, przedstawiciel symbolizmu i wczesnego ekspresjonizmu; studiował w Klasie Rysunkowej w Warszawie i ASP w Krakowie (u T. Axentowicza i L. Wyczółkowskiego); mieszkał i tworzył w Warszawie i Krakowie; w 1907 przebywał w Paryżu, gdzie miał wystawę indywidualną; był współzałożycielem i członkiem Grupy Pięciu (1905) i Grupy Zero (1908) oraz członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” (od 1908); współpracował z czasopismami „Wędrowiec”, „Kurier Warszawski”, „Tygodnik Ilustrowany”, dla których wykonywał satyryczne rysunki; był związany ze środowiskiem kabaretu Zielony Balonik i kawiarnią Jama Michalika (rysunki: Pesymiści, Zakochany, Przejażdżka, Bolesne oględziny, Matka; wszystkie 1904); realizował kompozycje figuralne i figuralno-pejzażowe, często o tematyce symboliczno-fantastycznej (O zachodzie, 1903; Korowód dziecięcy, 1905; Cyrk. Spoczynek, 1905; Lalki, 1906; Obłęd. Cyrk wariatów, 1906; > Fantazja, 1906; Garden party, 1907; Kompozycja – Maski, 1907), portrety (Portret muzyka Bolesława Raczyńskiego, 1905; Portret Elizy Pareńskiej, 1906); jest również autorem utrzymanych w podobnej tonacji czterech cyklów tematycznych: Szkice tragikomiczne (1904; Niczyje, Platonicy, Alkoholik, Czułostkowi, Samobójca, Kwiaty wiosenne), Cyrki (1905-07; Karuzel, Marionetki, Samotny Pierrot, Melancholia), Monomanie (1906; Patos, Obłęd, Okrucieństwo, Za murem), Ceremonie (1908; Asysta księżniczki, Wezwanie, Idylla, Chrystus i dzieci, Medytacje); tworzył też litografie barwne (m.in. zamieszczone w Tece Melpomeny, 1904; cykl Kompozycja z małpami, 1905); w twórczości stosował repertuar form spokojnych, wręcz melancholijnych, które łączył z elementami groteski, ironii i sarkazmu, nadając swym kompozycjom specyficzne znaczenie filozoficzne; niedoceniany za życia, z czasem artysta zyskał rangę jednego z najwybitniejszych polskich malarzy.