MENU
en
Artyści / Podgląd Artysty
Anton Van Dyck (1599-1641)
Flamandzki malarz epoki późnego baroku, uczeń Rubensa.
Szlif malarski zdobywał w latach 1609–1612 u van Balena. Następnie kształcił się w pracowni Rubensa w Antwerpii, stopniowo awansując z ucznia na współpracownika mistrza. W 1618 otrzymał malarski tytuł mistrzowski.

Poleć znajomym
Życiorys
Flamandzki malarz epoki późnego baroku, uczeń Rubensa.
Szlif malarski zdobywał w latach 1609–1612 u van Balena. Następnie kształcił się w pracowni Rubensa w Antwerpii, stopniowo awansując z ucznia na współpracownika mistrza. W 1618 otrzymał malarski tytuł mistrzowski.

W latach 1622–1627 mieszkał we Włoszech m.in. w Rzymie, gdzie był gościem kardynała Bentivoglio, a także w Genui, gdzie został portrecistą rodzin patrycjuszowskich...
Po powrocie do Antwerpii malował dzieła religijne i portrety dla kościołów w Antwerpii, Courtrai, Termonde. Tam wykonał cykl rysunków sławnych ludzi, który został w 1636 opublikowany pod tytułem Ikonografia van Dycka.

Od 1632 pracował w Anglii na dworze Karola I. Otrzymał tytuł szlachecki i zamieszkał w wiejskiej posiadłości Eltham. W 1640 poślubił szlachciankę angielską Mary Ruthven. W tym samym roku udał się do Paryża i Antwerpii w sprawach zawodowych, a rok później zmarł. Został pochowany w londyńskiej katedrze św. Pawła.
rozwiń tekstzwiń tekst
Bibliografia

Matilde Battistini, Lucia Impelluso, Stefano Zuffi, Historia portretu. Przez sztukę do wieczności, Warszawa: Arkady, 2001.
Fabienne Gambrelle, Anton van Dyck, Siechnice: Eaglemoss Polska, 1999 (Wielcy Malarze ; nr 68)
Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe; Wydaw. Naukowe PWN, 2001.
Leksykon malarstwa od A do Z, Warszawa: Muza S.A., 1992.
Jan K. Ostrowski, Anton van Dyck, Warszawa: KAW, 1980.
Sztuka świata. Leksykon, t. 1, Warszawa: Arkady, 1998.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Antoon_van_Dyck

Kolekcje

M.in.:
Gemäldegalerie, Berlin; Zbiory hr. von Schonborna, Pommersfelden; Galeria Malarstwa i Rzeźby Muzeum Narodowego w Poznaniu; Prado, Madryt; Gemaeldegalerie, Drezno; Luwr, Paryż; Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie; Stara Pinakoteka, Monachium; Muzeum Archidiecezjalne, Poznań; Królewskie Muzeum Sztuk Pięknych, Antwerpia; Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie; Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu, Wiedeń; Institute of Arts, Minneapolis; Museum voor Schone Kunsten, Gandawa; Museum of Art, Baltimore; Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu; Galleria Sabauda, Turyn; Palazzo Bianco, Genua; Musei Civici Palazzo Chiericati, Vicenza; Pinacoteca di Brera, Mediolan; Pinacoteca di Brera, Mediolan; Palais des Beaux-Arts, Lille; Frick Collection, Nowy Jork; Althorp House & Park, Northampton; National Gallery of Art, Waszyngton; Muzeum Sztuk Pięknych im. Puszkina w Moskwie; Muzeum Narodowe w Krakowie; Narodowa Galeria Irlandii, Dublin; Royal Collection, Londyn;