Nastrojowa praca polskiego malarza, ilustratora i grafika, działającego od końca XIX w. we Francji. Peske, artysta o ukraińskich korzeniach, był uczniem Szkoły Sztuk Pięknych w Odessie i w Warszawskiej Klasy Rysunkowej Wojciecha Gersona. W Paryżu studiował w Académie Julian u Benjamina Constanta i Jeana-Paula Laurensa. Peske przyjaźnił się z najważniejszymi artystami swojej epoki: Henri de Toulouse-Lautrekiem, Paul Sérusierem, Maurice Denisem, Paulem Signakiem i Pierre Bonnardem. Techniki akwaforty nauczył się u Camille Pissarro.
Grafika jest zbudowana na zasadzie kontrastów - mocna, mięsista, miejscami wijąca się linia pierwszego planu kształtuje zabudowania klasztorne posadowione na kamienistym, porośniętym niską roślinnością wzniesieniu, widoczne w tleniebo, obłoki i malownicze wzgórza artysta sugeruje jedynie widzowi, używając delikatnego szrafowania naprzemian z jasnymi plamami czystego od rysunku papieru. W prawym dolnym rogu widoczna jest obwiedziona płynną, ciemną linią postać - niepozorny oberwator kontemplujący grę świateł i cieni na potężnych murach klasztoru. Cała scena - zachodzące słońce, opuszczone średniowieczne zabudowania, ziejące pustką ciemne otwory okienne i zagubiona w tym krajobrazie postać ludzka przywodzą na myśl epokę romantyzmu, XVIII- i XIX-wieczne  gotyckie powieści grozy.

Bardzo dobry stan zachowania, szerokie marginesy, mocna, wyraźna odbitka.