Włodzimierz Błocki (1885-1920)
Polski malarz i grafik działający we Lwowie. Studiował w latach 1904-1910 w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego, Konstantego Laszczki i Józefa Pankiewicza. W 1911 r. z przyjacielem Teodorem Grottem wyjechał do Włoch. W 1914 przebywał w Paryżu i Monachium, w tym czasie znalazł się pod wpływem impresjonistów francuskich
Poleć znajomym
Życiorys
Malarz i grafik; studiował w krakowskiej ASP (u F. Cynka, K. Laszczki i L. Wyczółkowskiego); mieszkał we Lwowie, gdzie zyskał największą popularność; w 1911 podróżował po Włoszech (wraz z T. Grottem; wspólnie opublikowali tekę akwafort z widokami Florencji, 1911); w 1914 przebywał w Monachium i Paryżu, gdzie wpływ wywarło na niego malarstwo impresjonistów; malował głównie portrety (Portret dziewczynki, 1911; Tancerka, 1911; Jasna pani, 1913) i sceny rodzajowe (Hołd trzech króli, 1913), a także pejzaże; uprawiał grafikę, głównie tworzył akwaforty (seria Erotyki, bd.; Pocałunek śmierci...
, 1908), akwatinty i litografie.
Bibliografia
T. Dobrowolski: Malarstwo polskie ostatnich dwustu lat. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1976.
I. Kossowska, Narodziny polskiej grafiki artystycznej 1897–1917, Kraków 2000
Kolekcje
Prace Błockiego znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie i w gabinecie rycin Biblioteki Jagiellońskiej, jak również w licznych kolekcjach prywatnych.