Polski grafik, światowej rangi klasyk europejskiego fotomontażu, przez zachodnich kolekcjonerów fotografii artystycznej i eksperymentalnej wymieniany obok twórców tej klasy, jak László Moholy-Nagy, Ansel Adams, Dorothea Lange, John Heartfield, a także artystów radzieckiego konstruktywizmu i polskiej przedwojennej awangardy.
Polski grafik, światowej rangi klasyk europejskiego fotomontażu, przez zachodnich kolekcjonerów fotografii artystycznej i eksperymentalnej wymieniany obok twórców tej klasy, jak László Moholy-Nagy, Ansel Adams, Dorothea Lange, John Heartfield, a także artystów radzieckiego konstruktywizmu i polskiej przedwojennej awangardy.
Kształcił się w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych w Warszawie. W 1926 duży wpływ wywarły na przyszłego artystę pierwsze kontakty z reprodukcjami fotomontaży radzieckich, czasopismem Schwittersa "Merz", Dada Almanachem, które udało mu się pozyskać dzięki korespondencji z niemieckim wydawcą. W 1927 pod wrażeniem zachodniego dadaizmu, prac László Moholy-Nagy i Johna Heartfielda (z którym łączyła go przez lata głęboka przyjaźń), radzieckich konstruktywistów (El Lissickiego, Aleksandra Rodczenki, Gustawa Kłucisa), a także Mieczysława Szczuki, Teresy Żarnowerówny czy Zygfryda Kamińskiego, Mieczysław Berman zajął się tworzeniem własnych prac, ilustracji do utworów pisarzy rewolucyjnych. W latach 30. publikował fotomontaże polityczne w pismach lewicowych. Zajmował się grafiką reklamową. Stworzył plakaty „Cukier krzepi”, „Graj i wygrywaj u Wolanowa”. W latach 1934-1937 był członkiem grupy artystycznej Czapka Frygijska, jednoczącej malarzy o lewicowych poglądach. W 1937 za plakat „Pocisk” otrzymał Złoty Medal na L’Exposition Internationale Arts et Techniques dans la Vie Moderne w Paryżu. Okres II wojny światowej spędził w Związku Radzieckim, gdzie publikował w „Czerwonym Sztandarze” (Lwów, 1939-1941) i „Nowych Widnokręgach” (Moskwa, 1943-1946). W drugim półroczu 1944 opracował projekt orderu „Krzyż Grunwaldu”. Po wojnie zamieszczał rysunki i fotomontaże satyryczne w „Szpilkach”, „Trybunie Wolności”, „Żołnierzu polskim” i in. W latach 60. stworzył cykl sześćdziesięciu ilustracji do „Myśli nieuczesanych” Stanisława Jerzego Leca, wykorzystując także fotomontaże z wcześniejszych lat.
