Malarz, rysownik i grafik pochodzenia francuskiego, jeden z najważniejszych artystów okresu rokoka, klasycyzmu i romantyzmu, uważany za jednego z twórców polskiej narodowej szkoły malarstwa; studiował w Paryżu; w l. 1772-74 przebywał w Londynie i Paryżu, realizując zlecenia rodu Czartoryskich, którzy w 1774 sprowadzili go do Polski; w l. 1783-85 i 1789-90 pracował w Arkadii k. Nieborowa, po 1794 w Puławach; w 1804 powrócił do Francji; w pierwszym okresie tworzył pod wpływem rokoka, głównie dzieł francuskich malarzy A. Watteau (1684-1721), F. Bouchera (1703-70) i J.H. Fragonarda (1732-1806); realizował kompozycje rodzajowe (tzw. galantes), o charakterze pejzażowym (Zabawa wiejska, 1875; Kąpiel w parku, 1785; Towarzystwo na wycieczce nad jeziorem, 1777; Targ na konie, ok. 1790), sceny historyczne, także z powstania kościuszkowskiego (Zaprzysiężenie Konstytucji 3 maja, 1791-1806; Wieszanie zdrajców na Rynku Starego Miasta w Warszawie, po 1794), portrety (Portret własny, 1788); tworzył ilustracje do dzieł literackich (Myszeida I. Krasickiego, 1777-78); w Arkadii wykonał plafon z przedstawieniem Jutrzenki (1783-85) i przygotował cykl Zbiór polskich ubiorów – Costumes polonais (1804-17); we Francji znacznie obniżył poziom twórczości artystycznej, realizował kompozycje o tematyce wojen napoleońskich; w twórczości zwracał uwagę głównie na problem niezwykle dokładnego i wiernego odwzorowania przedstawianej kompozycji, dzięki czemu jego dzieła stanowią źródło wiedzy o obyczajach i wydarzeniach przełomu XVIII i XIX w.; wykształcił wielu uczniów, m.in. A. Orłowskiego, M. Płońskiego i J. Rustema.