Malarka; studiowała w akademii monachijskiej, we Florencji i w Rzymie; liczne jej podróże artystyczne po Włoszech, które stanowiły inspirację do tworzenia pejzaży, najczęściej z przedstawieniami antycznych ruin; w l. 1909-10 prowadziła prywatną szkołę malarstwa w Starym Sączu; od 1896 wystawiała w Krakowie, we Lwowie, w Warszawie, Wilnie, Londynie, Wiedniu, Rzymie, Wenecji, Mediolanie, Pradze

Charakterystyczne dla jej subtelnego i nastrojowego malarstwa są otoczone drzewami polskie dwory i dworki z kolumnowymi gankami (Dworek, 1921; Ruiny pałacu, 1937) lub ich stylowe wnętrza, często biedermeierowskie (W starym dworku, 1936; Wnętrze saloniku, W salonie, Przy pianinie – wszystkie z l. 30.); malowała też krajobrazy (Pejzaż z Ryzmu, 1900; Cmentarz w Castelmola na Sycylii, 1914; Pejzaż z Como, 1919; Skały na Capri, 1922; Cerkiew w Rafajłowej, 1936), sceny rodzajowe (Jak nas babunia uczyła, 1922) i portrety (Portret Macieja Szukiewicza, 1896); projektowała kostiumy dla lalek szopki dla Zielonego Balonika, tworzyła marionetki dla kabaretu lwowskiego, a także makaty i kilimy robione techniką ludowych wycinanek; malarstwo R. zostało spopularyzowane w okresie międzywojennym dzięki pocztówkom wydanym przez Wydawnictwo Salonu Malarzy Polskich w Krakowie.