; działał w grupie Formistów (1919-22), której zasady opracowywał; jako malarz początkowo związany był z futurystami, poszukiwał możliwości znacznego uproszczenia kompozycji przy jednoczesnym jej zdynamizowaniu, czemu służyć miała całkowita geometryzacja przedstawień; równocześnie nawiązywał do polskiej sztuki ludowej, zwłaszcza podhalańskiej; po 1922 związany był z koloryzmem; po 1926 zajmował się realizacją indywidualnych założeń artystycznych, zwłaszcza w zakresie teorii barw; tworzył martwe natury, portrety, pejzaże; najważniejsze prace: Madonna z Dzieciątkiem (1920), Martwa natura z konikiem (1926), Martwa natura z cytrynami (1930), Portret Marii Potworowskiej (1935); jego twórczość wywarła znaczny wpływ na sztukę polską 1. połowy XX w.