Obraz oprawiony w starą ramę: wym. z oprawą: 82 x 63 cm.
Wczesna praca artystki z okresu okupacji, kiedy przerywa naukę po zamknięciu
przez okupanta Instytutu Sztuk Plastycznych i podejmuje pracę jako kierowniczka działu wydawnictw
dziecięcych w księgarni i wydawnictwie Stefana Kamińskiego przy ul. Podwale 6, gdzie sama ilustruje kilka tytułów, m.in. „Zaklęty dwór" Heleny Zakrzewskiej (1943), „Moje abecadło" Władysława Kłosińskiego (1946, razem ze Stanisławem Chrzanowskim) oraz „Pisklęta" Zofii Rogoszówny (1946). Praca oprawiona - wym. z oprawą: 82 x 63 cm. Na odwrocie naklejka z czasów okupacji, oraz sygn. artystki.

Janina Muszanka-Łakomska (1920, Kraków – 1982, Kraków)

Malarka. Studia odbyła w Krakowie w Instytucie Sztuk Pięknych (wydział włókienniczy) oraz na Akademii Sztuk Pięknych (malarstwo) w pracowni Fryderyka Pautscha, Wojciecha Weissa oraz Jerzego Fedkowicza. Żona malarza krakowskiego Tadeusza Łakomskiego. Wieloletni wykładowca na ASP w Krakowie. Odbyła liczne podróże artystyczne, m.in.: do Włoch, Turcji, Austrii i na Bałkany. Malowała głównie kompozycje na granicy abstrakcji, w technice olejnej, collage'u oraz rysunkowej. Na przełomie l. 50. i 60. sworzyła prekursorki cykl kolaży („Fryzy"). W serii barwnych rysunków z końca l. 60. Muszanka wkroczyła na drogę bardzo osobistego surrealizmu.

Droga Janiny Muszanki-Łakomskiej od realizmu do apokaliptycznych wizji nurtu art brut była trudna, naznaczona cierpieniem i odrzuceniem przez otoczenie. Przejmująca twórczość artystki zdolnej, pięknej, obdarzonej niezwykłą wyobraźnią to z jednej strony dekoracyjne kompozycje z tkanin, z drugiej osobiste relacje z otchłani lęków i fantasmagorycznych wizji. Ale świat zapomniał o niej na długie lata. Czas zatarł nawet wspomnienia. (fragment z katalogu wystawy - "CZERWONY PAJĄK - ZŁOTY MOTYL Janina Muszanka-Łakomska (1920-1982)"