„Mała malarka" to cykl przedstawień, sięgających rodowodem lat 30., ukazujących wnętrze pracowni artysty. Przed wyższą od siebie o głowę sztalugą, na wysokim taborecie siedzi dziewczynka w szkolnym chałacie i zabawnym berecie. Mała artystka z przejęciem odtwarza na płótnie postać modelki pozującej na pierwszym planie, czy też martwą naturę ułożoną na stoliku w głębi pokoju.
Taranczewski powracał do tego motywu wielokrotnie, zarówno w technice olejnej, jak i w licznych rysunkach. "W ten sposób kompozycja ta wyzwalała z siebie stopniowo, w ciągu lat, tkwiącego u jej podłoża Rembrandta" - napisał Zdzisław Kępiński w katalogu monogra cznej wystawy artysty ("Wacław Taranczewski", Muzeum Narodowe w Poznaniu, 1958, s. 32).