Malarz, grafik, podróżnik; studiował malarstwo i orientalistykę w Petersburgu, Kairze i Luksorze; wiele podróżował, w Japonii poznał technikę drzeworytu wielobarwnego, niemal co roku jeździł do Afryki Północnej, fascynował go zwłaszcza Egipt – jego historia i życie codzienne, przyjaźnił się z brytyjskim egiptologiem H. Carterem, odkrywcą grobowca Tutenchamona; w 1918 powrócił do Polski; malował pejzaże, głównie o tematyce orientalnej (Młody Arab z osłami u wodopoju, ok. 1903; Oaza Biskoa, 1931; Ruiny starożytnego miasta, bd.) oraz portrety, zwłaszcza kobiet o egzotycznej urodzie (Córka Ben Brahima, 1938).

Obok malarstwa uprawiał grafikę, głównie drzeworyt barwny (w 1936 wydał tekę graficzną, w której zaprezentował tematy i motywy wschodnie); jego drzeworyty cieszyły się dużą popularnością; uczestniczył w wielu wystawach krajowych i zagranicznych.