Bandura Jerzy (1915-87): rzeźbiarz, grafik i medalier; uczeń X. Dunikowskiego; wykładowca ASP w Krakowie (od 1946; od 1957 profesor); od 1947 należał do grupy Dziewięciu Grafików; tworzył głównie monumentalne rzeźby i pomniki, włączał elementy rzeźbiarskie w naturalny pejzaż, posługiwał się ekspresyjnymi symbolami; jako autor drzeworytów kontynuował tradycje przedwojennego Rytu; w twórczości pomnikowej upamiętniał ważne wydarzenia (Pomnik grunwaldzki na polach Grunwaldu, 1960; we współpracy z W. Cęckiewiczem; dzieło to uznawane jest za jeden z najwybitniejszych polskich pomników przestrzenno-architektonicznych) i postacie (Pomnik A. Mickiewicza w Nowym Sączu, 1962; Pomnik M. Kopernika w Chorzowie, 1964); na dorobek artysty składają się także rzeźby o tematyce sportowej (Crawl, 1948) i sakralnej; projektował też meble, witraże i mozaiki, wykonywał prace medalierskie (medal Sowiniec, 1936), tworzył plakaty i ekslibrisy (w 1947 zdobył nagrodę w międzynarodowym konkursie na plakat ONZ, w 1948 srebrny medal w międzynarodowym konkursie olimpijskim w Londynie).